Nga Gabriela Mujaj

I dashtun, Gazmend Freitag, si tash e kujtoj atë darkë kur të fola për Lukën. Të fola me aq entuziazëm, me aq kreni, saqë ti kërkove me dijtë akoma ma shumë mbi të. Të thashë që Luka asht krenaria e Malsisë, zani hyjnor i një kerubini, i trupëzuem në kenien e tij, që asht Bas Baritoni jem i preferuem. Ka kaq shumë vjet që e ndëgjoj vazhdimisht, tashma më duket sikur jem‘ njoftë motit bashkë.

Luka i hijshëm, Luka i talentuem, Luka i pafat, se fatin që lindi bashkë me të, ia patën smirë ata që kurrë nuk e patën. Sharlatanët nuk ia falen dot faktin, që Zoti e kishte qendisun Lukën, kët kreatyrë të tijen, në mënyrën ma të përsosun e ma: trup, shpirt e za.

Mbas do kohe, jo shumë gjatë, më dërgove portretin e tij. U gëzova, u gëzova jashtëzakonisht shumë, Gazmend! U gëzova sepse kisha me dasht që Luka të kujtohej kështu vazhdimisht, që të vlerësohej gjithandej, të nderoj në çdo vend. Kisha me dasht që figurën e Lukës mos me e mbulue pluhni asnjiherë.

Gazmend, të falënderoj prej zemrës për punën tande, për kohën që i kushtove, vëmendjen kur të fola për të, e talentin tand ndaj kësaj figure të naltësueme të Malsisë sonë.